آیا VDSL2 سریع‌ترین فناوری برای انتقال داده است؟

استفاده از ارتباطات پرسرعت اینترنتی به شدت در چند سال اخیر گسترش یافته‌است. همین‌طور که خرید کامپیوترهای خانگی در بین مردم روز‌به‌روز بیشتر می‌شود و شبکه‌های خانگی بیشتری ایجاد می‌شود، نیاز افراد به ارتباطات باند پهن (پرسرعت) نیز رفته‌رفته افزایش می‌یابد. معمولا پهنای باند به صورت سنتی بر پایه فناوری (Assymetric Digital Subscriber Line (ADSL و از طریق سیم‌های مسی تلفن مخابرات توزیع می‌شود. نسل بعدی این فناوری VDSL2 است که قادر است سرعت پهنای باند سریع‌تری را فراهم کند. در این مطلب به اختصار به توضیح VDSL2 می‌پردازیم.

در حال‌حاضر در بستر سیم مسی، دو تکنولوژی مودم‌های کابلی و ADSL، بر صنعت مخابرات و اینترنت حکمفرمایی می‌کنند. در حالی‌که هردوی این تکنولوژی‌ها اینترنتی فراهم می‌کنند که از یک مودم  K56  بسیار سریع‌تر هستند، باز هم آن‌قدر پرسرعت نیستند که بتوانند از یکپارچه‌شدن سرویس‌های خانگی مثل تلویزیون‌های دیجیتال پشتیبانی کنند. با این‌حال، از نظر خیلی‌ها تکنولوژی DSL دیگری به نام VDSL یا VDSL (Very High-bit Rate DSL) قدم بعدی برای تامین یک پکیج کامل ارتباطی/سرگرمی خانگی محسوب می‌شود. VDSL، پهنای باند زیادی با سرعتی حدود ۵۲ مگابیت در ثانیه فراهم می‌کند. وقتی آن را با سرعت بیشینه ۸ تا ۱۰ مگابیت در ثانیه ای ADSL یا مودم کابلی مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که انتقال از تکنولوژی حال حاضر باند‌پهن به VDSL بسیار قابل‌توجه است .

یک سرویس استاندارد تلفن شامل یک جفت سیم مسی است که شرکت مخابرات در خانه شما نصب می‌کند. این یک جفت سیم مسی پهنای باند زیادی برای حمل داده به‌غیر از مکالمات صوتی  دارد. سیگنال‌های صوتی تنها بخشی از ظرفیت قابل‌دسترس سیم‌ها را استفاده می‌کنند. DSL (یا خط مشترک دیجیتالی: Digital Subscriber Line) در واقع این ظرفیت باقیمانده را برای حمل اطلاعات بر روی سیم بکار می‌گیرد، بدون آنکه توانایی خط را برای انتقال مکالمات دچار اختلال کند. VDSL هم یک تکنولوژی DSL برای انتقال داده است که از ADSL سریع‌تر است، چه بر روی یک جفت سیم مسی باشد (با سرعتی تا ۵۲ مگابیت در ثانیه) و چه بر روی کابل کواکسیال (با سرعتی تا ۸۵ مگابیت در ثانیه) باشد که از باند فرکانسی ۲۵ کیلوهرتز تا ۱۲ مگاهرتز استفاده می‌کند. این میزان به این معنی است که VDSL می‌تواند کاربرد‌هایی مانند تلویزیون‌های HD، همین‌طور سرویس‌های تلفنی VoIP )(Voice over IP و دسترسی به اینترنت پرسرعت را بر روی یک ارتباط واحد پشتیبانی کند. این استاندارد در نوامبر ۲۰۰۱ به تصویب اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU: International Telecommunication Union) رسید.

سیستم‌های نسل دوم، با نام VDSL2 که در فوریه ۲۰۰۶ به تصویب رسید، از فرکانس‌های بالای ۳۰ مگاهرتز برای تامین نرخ داده فراتر از ۱۰۰ مگابیت در ثانیه بطور همزمان در دو جهت upstream و downstream استفاده می‌کند. این فناوری پایدارتر است و وابستگی‌های معمول مراکز مخابراتی را نیز ندارد و از آن می‌توان جهت تامین اینترنت پرسرعت برای ساکنین برج ها و مجتمع ها استفاده کرد.