اینترنت چگونه متولد شد؟

اینترنت بر خلاف تکنولوژی‌هایی مانند لامپ نور یا تلفن، هیچ مخترع یگانه‌ای ندارد، بلکه در طول زمان تکامل پیدا کرده‌است. در اینجا می‌خواهیم چگونگی پیدایش اینترنت را به اختصار توضیح دهیم. نقطه آغاز اینترنت به بیش از ۵۰ سال پیش در ایالت متحده بر می‌گردد که بعنوان یک سلاح حکومتی در جنگ سرد استفاده می‌شد. برای سال‌ها محققان و دانشمندان از آن برای ارتباط و تبادل داده با یکدیگر استفاده می‌کردند. اما امروزه ما از اینترنت تقریبا برای هر کاری استفاده می‌کنیم، به‌طوریکه برای خیلی از مردم زندگی بدون اینترنت غیر‌قابل‌تصور است.

در اکتبر ۱۹۵۷، اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره ساخت دست بشر را روانه مدار کرد. این ماهواره کار خاصی انجام نمی‌داد، فقط بدون هدف در فضا در مداری دور زمین می‌چرخید و صداهای بوق مانندی بعنوان سیگنال تولید می‌کرد. بعد از آن خیلی از آمریکایی‌ها به‌طور جدی‌تری به علم و تکنولوژی فکر کردند. مدارس دروسی تحت عنوان شیمی، فیزیک و محاسبات به برنامه تحصیلی اضافه کردند. شرکت‌ها از دولت کمک‌های مالی دریافت کردند و در تحقیق و توسعه علمی سرمایه‌گذاری کردند. دولت فدرال، خود سازمان‌های جدیدی مانند سازمان ملی هوا و فضا (NASA) و دپارتمان آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (ARPA) را تاسیس کرد تا تکنولوژی‌هایی برای عصر فضا مانند موشک‌ها، سلاح‌ها و کامپیوتر‌ها تولید کند.

تولد ARPANET

دانشمندان و کارشناسان نظامی نگران این موضوع بودند که اگر شوروی به سیستم‌های تلفنی کشور حمله کند، چه اتفاقی خواهد افتاد. این ترس برای آن‌ها وجود داشت که تنها یک موشک می‌توانست کل شبکه خطوط و سیم‌هایی را که با آن ارتباط کارآمد راه دور را ممکن ساخته بودند، نابود کند. در سال ۱۹۶۲، یک دانشمند از دانشگاه ام.آی.تی (M.I.T) راه‌حلی برای این مشکل ارائه داد: یک “شبکه بی نهایت بزرگ” از کامپیوترها که می‌توانستند با هم صحبت کنند. چنین شبکه‌ای به رهبران حکومت این امکان را می‌داد که با هم ارتباط برقرار کنند حتی اگر شوروی سیستم تلفنی را نابود می‌کرد.

در سال ۱۹۶۵ دانشمند دیگری از M.I.T روشی برای ارسال اطلاعات از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر معرفی کرد و آن را “سوئیچینگ بسته” (Packet Switching) نامید. در این روش داده‌ها قبل از ارسال به مقصد مورد نظرشان به بلوک‌ها یا بسته‌های اطلاعاتی خرد می‌شوند. به این ترتیب، هر بسته مسیر خودش را از جایی به جای دیگر انتخاب می‌کند. بدون Packet Switching، شبکه‌های کامپیوتر دولتی، که الان با نام ARPAnet شناخته شده‌اند، می‌توانستند در مقابل حملات رقبا به آسیب‌پذیری سیستم‌های تلفنی باشند.

ورود به سیستم (Login)

در سال ۱۹۶۹، ARPAnet اولین پیام خودش را ارسال کرد: یک ارتباط “گره-به-گره” از یک کامپیوتر به کامپیوتری دیگر. (کامپیوتر اول در آزمایشگاه تحقیقاتی در دانشگاه UCLA، دومی در دانشگاه Stanford؛ و هر کدام در ابعاد یک خانه کوچک بود). پیغام ” ورود به سیستم” یک پیغام کوتاه و ساده بود، اما به‌هرحال شبکه نوپای ARPA دچار مشکل شد: کامپیوتر دانشگاه استنفورد فقط دو حرف اول این پیغام را دریافت کرد.

گسترش شبکه

در پایان سال ۱۹۶۹، تنها چهار کامپیوتر به ARPAnet متصل بودند، درحالیکه در دهه ۱۹۷۰، این شبکه بطور یکنواختی گسترش پیدا کرد. در ۱۹۷۱، شبکه ALOHAnet دانشگاه هاوایی را اضافه کرد و دو سال بعد شبکه‌های دانشگاه لندن و استقرار رادار سلطنتی در نروژ را اضافه نمود. به این ترتیب شبکه‌های کامپیوتری که با روش سوئیچینگ بسته اطلاعات رد و بدل می‌کرد چند برابر شد، اما ادغام آن‌ها به شکل یک “اینترنت” جهانی واحد، دشوارتر شد.

در پایان دهه ۱۹۷۰، یک دانشمند کامپیوتر به نام Vinton Cerf شروع به حل این مشکل از طریق ابداع راهی برای ارتباط همه‌ی کامپیوترهای موجود در تمام شبکه‌های کوچک جهان با یکدیگر کرد. او نام این اختراعش را “پروتکل کنترل انتقال” یا TCP (Transmission Control Protocol) گذاشت. بعدها او یک پروتکل دیگر به نام “پروتکل اینترنت” (Internet Protocol یا IP) اضافه کرد. مخففی که ما امروز برای آنها بکار می‌بریم TCP/IP است. نویسنده‌ای در توصیف این پروتکل می‌گوید: TCP/IP در واقع دست‌دادنی است که کامپیوترهای دور و نزدیک برای معرفی یکدیگر در فضای مجازی انجام می‌دهند.

آیا می‌دانستید: امروزه تقریباً یک سوم از جمعیت ۶.۸ میلیاردی جهان به‌طور مرتب از اینترنت استفاده می‌کنند.

شبکه گسترده جهانی (World Wide Web)

پروتکل TCP/IP اینترنت را به شبکه‌ای جهانی تبدیل کرد. در طول دهه ۱۹۸۰، محققان و دانشمندان از آن برای ارسال فایل‌ها و داده‌ها از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر استفاده کردند. گرچه در ۱۹۹۱، اینترنت دوباره تغییر کرد. در آن سال یک برنامه‌نویس اهل سوئیس به نام Tim Berners-Lee مفهوم شبکه گسترده جهانی را معرفی کرد: اینترنتی که صرفاً فقط راهی برای ارسال فایل و داده از جایی به جای دیگر نیست، بلکه خود یافته‌ای از اطلاعات است هر کسی روی بستر اینترنت می‌تواند آن را بازیابی کند. او اینترنتی که ما امروز می‌شناسیم را به دنیا معرفی کرد.

از آن زمان به بعد، اینترنت تغییراتی کرد. در ۱۹۹۲، گروهی از دانش‌آموزان و محققان دانشگاه Illinois آمریکا، یک مرورگر تقریباً پیچیده که نامش را Mosaic گذاشتند معرفی کردند (که بعدها Netscape شد). Mosaic راهی کاربرپسند برای جستجو در وب ارائه داد: برای اولین بار کاربران می‌توانستند کلمات و تصاویر را روی یک صفحه ببینند و در آن توسط اسکرول‌بار و لینک‌های قابل کلیک، پیمایش کنند. همان سال، کنگره آمریکا تصمیم گرفت که Web می‌تواند برای اهداف تجاری به‌کار گرفته‌شود. به همین جهت شرکت‌هایی از هر نوع فعالیت، به تهیه و تولید وب‌سایت‌هایی برای خودشان دست زدند، و کارآفرینانی در زمینه تجارت الکترونیک شروع به استفاده از اینترنت برای فروش مستقیم کالاهایشان به مشتریان کردند. اخیراً هم که سایت‌های شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام تبدیل به راهی بسیار محبوب برای ارتباط افراد در هر سن و گروهی شده است.